Γιάννης Εμμανουήλ : Στη μνήμη του Αναστασίου Οικονόμου  ενός σπουδαίου ανθρώπου.

Συντετριμμένοι εγώ και η οικογένεια μου από τον απροσδόκητο χαμό σου ,  παιδικέ μου φίλε και κουμπάρε …Τάσο Οικονόμου  [Ντουρος]  δυο μονάχα λόγια καρδιάς  συνοδεύοντας σε στη τελευταία σου κατοικία .

Κουβαλούσες  το δικό σου σταυρό τα τελευταία χρόνια   με τα συνεχή προβλήματα υγείας που σε ακολουθούσαν . Αγωνίστηκες  με θάρρος  και δύναμη , έχοντας πάντα μακριά  τον ορίζοντα σου . Ήσουν όμως τυχερός , γιατί στα πολύ δύσκολα αυτά χρόνια είχες δίπλα σου την οικογένεια σου, που σου συμπαραστάθηκε με πίστη , αφοσίωση , και αγάπη .

Είχες τη  Μαίρη σου,  στοργική σύζυγο ,  που με υπομονή , διακριτικότητα και αξιοπρέπεια στάθηκε δίπλα σου , πραγματικός βράχος μέχρι το τέλος.

Είχες τις δυο υπέροχες  κόρες  σου που σε υπεραγαπούσαν,  τη μεγαλύτερη την Ελένη ,  και τη Χριστίνα  στην οποία  σου υπόσχομαι ότι το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνεις  θα προσπαθώ,  όσο ζω, να το καλύψω σαν ο πνευματικός της  πατέρας  .

Ήσουν αυτός που τους έδινε δύναμη , κουράγιο , και καρτερία , για όλες τις δύσκολες στιγμές που περνάμε στη ζωή μας . Θα τους λείψεις πολύ. Θα είσαι όμως πάντα στο μυαλό και στη καρδιά τους .

Με τη παράκληση στο μεγαλοδύναμο θεό μας να ρίξει το βλέμμα του στην οικογένεια σου και να τους δώσει δύναμη , να συνεχίσουν τη ζωή τους , στέλνοντας τους την εξ ύψους παρηγοριά.

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ .

Καλό Ταξίδι αδελφέ μου .

Γιάννης Εμμανουήλ