Γράμμα από αγανακτισμένους τουρίστες που επισκέφθηκαν την Επίδαυρο. Η άσχημη εμπειρία τους.
Ένα γράμμα από αγανακτισμένους τουρίστες , από την Ολλανδία , οι οποίοι όπως αναφέρουν βίωσαν μία άσχημη εμπειρία στην Αρχαία Επίδαυρο έφθασε στο Epidavrosnews και το δημοσιεύουμε αυτούσιο
Το γράμμα :
“Αγαπάμε την Ελλάδα. Ερχόμαστε εδώ για πάνω από σαράντα χρόνια. Στην πραγματικότητα έχουμε πάει παντού, στα περισσότερα νησιά μέχρι ολόκληρη την ηπειρωτική χώρα. Ωστόσο, η σύζυγός μου βρίσκει τις ανασκαφές της Επιδαύρου τόσο ενδιαφέρουσες που επιστρέφουμε τακτικά εκεί. Ήρθαμε και φέτος. Αγοράσαμε ένα νέο τροχόσπιτο, και μ’ αυτό ήρθαμε.
Από την Ολλανδία (Eijsden Limburg) αναχωρήσαμε στις 27 Μαρτίου, και μέσω Μπάρι-Πάτρα φτάσαμε στις 2 Απριλίου στην Πελοπόννησο οπού περάσαμε φανταστικές εβδομάδες. Ωστόσο, αυτη η «ευτυχία» που νιώθαμε εξαφανίστηκε σαν το χιόνι που λιώνει στον ήλιο, ένα βράδυ στο εστιατόριο Ακρογιάλι στην Αρχαία Επίδαυρο. Αφού φάγαμε και περάσαμε ωραία, μας επιτέθηκαν νεαροί και μας «βομβάρδισαν» κυριολεκτικά με πορτοκάλια και με γεμάτα μπουκάλια νερού όταν επιστρέψαμε στο τροχόσπιτό μας. Το τροχόσπιτο το είχαμε παρκάρει 30 μέτρα από το εστιατόριο Ακρογιάλι. Αυτό που έκαναν αυτοί οι νεαροί, ήταν σαν χουλιγκανισμός. Εν γνώσει των κατέστρεφαν τα πράγματά μας και ο ήχος των «σκούτερ/μηχανακιών» ήταν απειλητικός.
Ήμουν έξαλλος, η γυναίκα μου ιδιαίτερα φοβισμένη. Κανείς δεν μας βοήθησε και η αντιδραση της αστυνομίας ήταν πολύ χαλαρή, μη ικανοποιητική. Αυτό το πρόβλημα το γνωριζε η αστυνομια μας ειπαν. Το ταξίδι μας στην Ελλάδα, σε αυτό το σημείο, τελείωσε συναισθηματικά. Οι τέσσερις εβδομάδες που μας είχαν απομείνει ήταν εξαιρετικά τεταμένες. Ακόμα και τώρα νιώθω ένταση μέσα μου και δεν αισθάνομαι καλά. Προσπάθησα εν τω μεταξύ να έρθω σε επαφή με τις τοπικές αρχές, αλλά δεν τα κατάφερα.
Το τροχόσπιτο μας έπαθε σημαντική ζημιά και νιώθω μια μεγάλη απογοήτευση, εν μέρει επειδή προσπάθησα επανειλημμένα τις τελευταίες εβδομάδες να έρθω σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία στη Χάγη. Πιστεύω επίσης ότι αυτό είναι ένα διαρθρωτικό πρόβλημα στο οποίο θα ήθελα να δώσω προσοχή.
Ένας οικοδεσπότης πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από απλά ένα επιχειρηματικό πνεύμα. Επίσης, ή μάλλον, ειδικά σε περίπτωση παρουσίασης σοβαρών προβλημάτων! Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας οικοδεσπότης είναι να κλείσει τα ματιά του και να αφήσει τους επισκέπτες στο κρύο!
Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν ψυχολογικά θα μπορέσουμε να το ξεπεράσουμε και να πάρουμε θάρρος να έρθουμε του χρόνου πάλι στην Ελλάδα. Προς στιγμή δεν έχουμε αυτό το αίσθημα.
Φυσικά, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν μας χρειάζεται. Είμαστε μονάχα δύο από τους πολλούς Griekophiles (Φιλέλληνες). Πάνω απ’ όλα όμως, λυπούμαστε πολύ και δεν αξίζει τέτοια πράγματα να συμβαίνουν στην αγαπημένη μας Ελλάδα.
Mathilda en Wily Delrock, Eijsden”