Όταν το Λυγουριό έφτιαχνε αναψυκτικά (γράφει ο Τάσος Σμυρλής).

Η ιστορία των αναψυκτικών χρονολογείται πολλούς αιώνες πριν. Η πρώτη τους αναφορά γίνεται κατά τα ρωμαϊκά χρόνια. Η εμφάνισή τους ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης των ανθρώπων να δροσιστούν κατά τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού.

Στην Ελλάδα εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα, πριν από τη βιομηχανική επανάσταση και τις νέες μεθόδους παραγωγής.

Τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και τα μανταρίνια ήταν τα πιο συνηθισμένα φρούτα που χρησιμοποιούνταν, εξαιτίας της αφθονίας τους στην ελληνική γη.

Μαζί με το εξαιρετικής ποιότητας νερό του Αμαρουσίου ή το παγωμένο νερό από τις πηγές της Πάρνηθας, το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό και η αθηναϊκή κοινωνία δροσιζόταν τους θερινούς μήνες.

Η διανομή των αναψυκτικών γινόταν με πλανόδιους πωλητές σε μεγάλες κανάτες ή ποτήρια που στοίβαζαν προσεχτικά στα κάρα τους.

Κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες μικρές μονάδες παραγωγής αναψυκτικών.

Με ελάχιστα τεχνολογικά μέσα, όλη η διαδικασία παραγωγής γινόταν χειροκίνητα.Στα τέλη του 19ου αιώνα, έφτασε και στην Ελλάδα το ανθρακούχο νερό, ενώ ταυτόχρονα αξιοποιήθηκαν οι πηγές και σε άλλα μέρη της χώρας.

Το 1924 τα αναψυκτικά “μπήκαν” στη γυάλινη φιάλη με τη χαρακτηριστική γυάλινη μπίλια σαν πώμα.

Μέχρι το 1950, σχεδόν κάθε ελληνική πόλη είχε και τη δική της μικρή βιοτεχνία παραγωγής αναψυκτικών.

Σε αυτό βέβαια συνέβαλε και η διαφήμιση, η οποία με πρωτότυπα σλόγκαν έδινε μερικές φορές στα αναψυκτικά θεραπευτικές ιδιότητες, αν και μερικές ακραίες ρεκλάμες τα παρουσίαζαν σχεδόν ως θαυματουργά.

Τη δεκαετία του 1980, με την εισβολή των πολυεθνικών εταιριών παραγωγής αναψυκτικών, οι περισσότερες μικρές επιχειρήσεις δεν άντεξαν στον ανταγωνισμό και έκλεισαν.

Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις όπου μικρές βιοτεχνίες κατάφεραν να αντεπεξέλθουν και επιβιώνουν εώς σήμερα.

Στο Λιγουριό Αργολίδας λειτούργησε για 50 και πλέον χρόνια η οικογενειακή βιοτεχνία “Ασκληπιός ” της οικογένειας Αναστασίου Π Σμυρλη με πρώτη άδεια εμφιάλωσης το 1932(!). Η επιχείρηση έπαυσε οριστικά το 1986. Η πηγή που χρησιμοποιούνταν για την εμφιάλωση βρίσκεται στους πρόποδες του Κυνόρτιου όρους λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρυά από το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.