3ήμερο soldout ο “ΟΡΕΣΤΗΣ” στην Επίδαυρο. (κριτική-φώτο-video)

Καλοκαιρινές βραδιές στην Επίδαυρο, σέ ένα κατάμεστο για 3 ημέρες Θέατρο, παρακολουθώντας δύο ήρωες βυθισμένους στον βούρκο της θλίψης. Επί σκηνής οι μητροκτόνοι Ορέστης και Ηλέκτρα. Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία που τους μετέτρεψε σε μιάσματα της οικογένειας αλλά και της κοινωνίας.

Η αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, ξεδιπλώνεται κάτω από το φως του δειλινού που αργοσβήνει πάνω σε ένα υποβλητικό σκηνικό σε κλίμα απελπισίας με καμβά το χώμα.

Μέσα από το χώμα που σκεπάζει τη σκηνή του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου αναδύεται ο Ορέστης, σε ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη, καθώς οι Ευμενίδες – οι θεές της εκδίκησης – τον καταδιώκουν για την πράξη στην οποία προχώρησε υπακούοντας στον χρησμό του θεού Απόλλωνα. Στο πλάι του η Ηλέκτρα (Μαίρη Μηνά). Τα αδέλφια σαν ένα, βρίσκονται απέναντι από τον θάνατο, τον οποίο η κοινωνία διψά να δει. Κάπως έτσι και οι δύο σε οριακή κατάσταση, ένα με τη χωμάτινη σκηνή, που δεν φαίνεται να απέχει πολύ από τη μοίρα του γένους τους.

Ο Χορός με γυναικείες παρουσίες ντυμένες στα μαύρα και μία σύγχρονη νότα λάμψης, συμπληρώνει το πέπλο απόγνωσης που έχει σκεπάσει τους ήρωες και καλεί τις Ερινύες να «αφήσουν τον Ορέστη». Εκείνος σε εσωτερική πάλη που αποτυπώνεται με όλο του το είναι και σε κίνηση, τέτοια που σχεδόν μοιάζει «άμορφος», όπως τον αποκαλεί ο Μενέλαος (Πάνος Βλάχος) αντικρίζοντας τον. «Πες μου τι σε τυραννά, ποια είναι η αρρώστια που σε τρώει;» ρωτά ο Μενέλαος, με τον Ορέστη να απαντά: «Η συνείδηση».